Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

kubikubi
Wera
Emila
Effuniciak
EwaWu

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

kubikubi
Wera
Emila
Effuniciak
EwaWu

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Wybór między rozumem a sercem. To właśnie czeka mnie w najbliższym czasie. Wpłynie on na to czy będę szczęśliwą, uśmiechniętą staruszką - taką jak Pani Amelia, która od dawna mnie inspiruje. Kobieta, która potrafiła z dnia na dzień nie mając wiele, nie znając języka wyjechać do Nowego Jorku. Tam będąc kiedyś na spacerze poznała jakiegoś chłopca, który również wybrał tą samą ławkę w parku co ona. Wyciągnęła kanapkę i powiedziała do niego:
- Masz, jedz.
Tak poznała swojego późniejszego męża.
Chciałabym powiedzieć, że powinnam się kierować w tym momencie sercem ale nie mogę. Żeby być kiedyś taką uśmiechniętą Panią Amelią chyba muszę wybrać rozum.

Wybór między rozumem a sercem. To właśnie czeka mnie w najbliższym czasie. Wpłynie on na to czy będę szczęśliwą, uśmiechniętą staruszką - taką jak Pani Amelia, która od dawna mnie inspiruje. Kobieta, która potrafiła z dnia na dzień nie mając wiele, nie znając języka wyjechać do Nowego Jorku. Tam będąc kiedyś na spacerze poznała jakiegoś chłopca, który również wybrał tą samą...

Decyzja, która w podeszłym wieku będzie miała dla mnie największe znaczenie to decyzja o spędzeniu reszty życia z moją obecną narzeczoną.
Doskonale wiem, jak będzie to wyglądało za kilkadziesiąt lat - będziemy spacerować po parku, z laseczkami w dłoniach, objęci i spoglądający na spadające liście i bawiące się pośród nich wnuki i psy. Będziemy siadać na kanapie i obejmować się, jedząc ciastka i pijąc gorącą herbatę. Będziemy rozmawiać, kłócić się i przepraszać, znów się obejmując. Krótko - w tym związku w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat nie zmieni się absolutnie nic. Poza wnukami.

Decyzja, która w podeszłym wieku będzie miała dla mnie największe znaczenie to decyzja o spędzeniu reszty życia z moją obecną narzeczoną.
Doskonale wiem, jak będzie to wyglądało za kilkadziesiąt lat - będziemy spacerować po parku, z laseczkami w dłoniach, objęci i spoglądający na spadające liście i bawiące się pośród nich wnuki i psy. Będziemy siadać na kanapie i obejmować...

Żałowanie zmarnowanych okazji to fikcja. Gdybyśmy nie przepuścili tych okazji, to nie bylibyśmy sobą. Nasze życie potoczyłoby się inaczej, ale nie da się przewidzieć, czy byłaby to dobra bądź zła zmiana. Nie chciałabym tracić czasu na rozważania "Co by było gdyby...".
Właśnie dlatego najważniejsza decyzja, o której będę myśleć niezależnie od podjętego wyboru, to macierzyństwo!
Przed wieloma decyzjami można uciekać, ale ta możliwość ma "datę ważności" i po jej przekroczeniu zostaje nieosiągalna. Oczywiście jest jeszcze adopcja, lecz to już nie cząstka ciebie, nie twój gen.
Będąc matką kobieta zastanawia się jak potoczyłoby się jej życie, gdyby nie zdecydowała się na ten obowiązek, lub mogła go odwlec w czasie.
Bezdzietna kobieta zawsze zastanawia się, czy sprawdziłaby się w roli mamy. Oraz jakie byłoby jej dziecko. Bardziej jak ona, czy przeważyłyby geny partnera.
Decyzja o macierzyństwie ma ogromny wpływ na dalsze losy.

Żałowanie zmarnowanych okazji to fikcja. Gdybyśmy nie przepuścili tych okazji, to nie bylibyśmy sobą. Nasze życie potoczyłoby się inaczej, ale nie da się przewidzieć, czy byłaby to dobra bądź zła zmiana. Nie chciałabym tracić czasu na rozważania "Co by było gdyby...".
Właśnie dlatego najważniejsza decyzja, o której będę myśleć niezależnie od podjętego wyboru, to...

Największe dla mnie znaczenie w przyszłości będzie miała decyzja o tym, w jakim miejscu na Ziemii zdecyduję się żyć. Czy zostanę przy rodzinie, wśród bliskich ludzi i przyjaciół, w świecie który znam na wylot i dobrze się w nim odnajduję? Czy decyzja o opuszczeniu kraju, planach układania sobie życia w świecie zupełnie mi obcym, nieznanym będzie właściwa? Czy będę żałować tego, że zrezygnowałam z poczucia bezpieczeństwa, własnego pewnego miejsca i czy kiedyś pożałuję decyzji o porzuceniu wszystkiego, co w chwili obecnej jest mi bliskie. Męczące poczucie, że nie jest to moje miejsce na Ziemii zmusza mnie do tułaczki, ale czy nie lepiej byłoby zacisnąć zęby i uparcie powtarzać utarte już ścieżki o wybudowaniu domu, posadzeniu drzewa i spłodzenia dzieci? Myślę, że właśnie decyzja o emigracji będzie miała największy wpływ na moje życie. Wyjeżdżamy w poszukiwaniu lepszego życia, ale co jeśli okaże się, że gdzie indziej jest tylko gorzej, a my już nie mamy do czego wracać?

Największe dla mnie znaczenie w przyszłości będzie miała decyzja o tym, w jakim miejscu na Ziemii zdecyduję się żyć. Czy zostanę przy rodzinie, wśród bliskich ludzi i przyjaciół, w świecie który znam na wylot i dobrze się w nim odnajduję? Czy decyzja o opuszczeniu kraju, planach układania sobie życia w świecie zupełnie mi obcym, nieznanym będzie właściwa? Czy będę żałować...

Zrzucenie 20 kg.W przyszłości wpłynie to na wymianę całej garderoby łącznie z butami i już do końca życia będę się musiała pilnować.

Zrzucenie 20 kg.W przyszłości wpłynie to na wymianę całej garderoby łącznie z butami i już do końca życia będę się musiała pilnować.

Ta decyzja została podjęta we wczesnym czasie dojrzewania. Uczuciowość była rozwinięta, niestety, na bardzo wysokim i nieadekwatnym do wieku poziomie.
Miałam wtedy jakieś dziesięć lat i wyszłam z książką "Hobbit" usiąść na ławce, pod drzewem brzoskwiniowym, żeby trochę poczytać. Sierpień, kończą się wakacje u babci. Chłopak z rodziny sąsiadów jeździł kilka minut rowerem po ulicy, budząc we mnie nerwowość, której wcześniej nie znałam. Złapałam się na tym, że czytam kolejny raz ten sam akapit. I kolejny raz. Po jakimś czasie przyszło do mnie kuzynostwo i zawołało po imieniu: "Krzysiek!". Chłopiec zsiadł z roweru i usiadł na trawie, obok mnie. Kuzynostwo przyniosło karty, więc zaczęliśmy grać. Pamiętam, jak chciałam być najlepsza, a nie udawało mi się to. Chciałam wygrywać, przegrywałam każdą grę.
Pierwszy raz w życiu poczułam drapanie w podbrzuszu.
Pierwszy raz w życiu pogryzłam sobie dolną wargę ust i było mi wstyd, że poplamiłam się sokiem z brzoskwini.
Graliśmy kilkanaście minut; nikt nie wiedział, że we mnie gra toczy się o wiele więcej.
Wstałam wtedy nagle, wściekła na rzecz, której nie potrafiłam wtedy nazwać i rzuciłam mokrą od śliny, niedokładnie obgryzioną pestką w koszulkę Krzyśka.
Wybrałam wtedy dumę, zamiast ciepła.
Wybrałam odejście, zamiast szczerości.
Siedziałam później w pokoju babci, obserwując ich z perspektywy parapetu. Cały czas czuję się tak, jakbym siedziała przed oknem, w ciemnym pokoju, bo od tego epizodu boję się podobnych uczuć i niepokoju, nie pozwalając tym sobie jednocześnie poczuć miłości.
Najważniejszą myślą o której będę myśleć w przyszłości, to walka dumy z tęsknotą, którą wygrywa każdokrotnie duma, dając jedynie żal.
Pusty owoc melancholii.

Ta decyzja została podjęta we wczesnym czasie dojrzewania. Uczuciowość była rozwinięta, niestety, na bardzo wysokim i nieadekwatnym do wieku poziomie.
Miałam wtedy jakieś dziesięć lat i wyszłam z książką "Hobbit" usiąść na ławce, pod drzewem brzoskwiniowym, żeby trochę poczytać. Sierpień, kończą się wakacje u babci. Chłopak z rodziny sąsiadów jeździł kilka minut rowerem po...

Trudno bawić się w zgadywanie, która z podjętych przeze mnie w życiu decyzji będzie mieć największe znaczenie w przyszłości, w chwili, gdy zdecydowana większość tego życia wciąż jest przede mną. Wydaje mi się jednak, że żaden z dotychczas dokonanych wyborów nie ma jeszcze fundamentalnego znaczenia dla mojej przyszłości.

Na starość z pewnością będę wspominać wiele z podjętych decyzji, a niektóre z nich na pewno już teraz w jakiś sposób ukierunkowały moje życie – nie będę oryginalna wspominając tu chociażby o wyborze studiów. Na obecną chwilę zdecydowanie to właśnie ta decyzja w największym stopniu pokierowała moim życiem i na dłuższy czas określiła mnie jako człowieka, jednak wybór studiów to wciąż nie podpisanie cyrografu – nie jesteśmy nim związani na zawsze. Ponadto, nie wydaje mi się, by akurat ta decyzja miała się okazać najważniejszą w całym moim życiu – umówmy się, jakie są bowiem szanse, że siedząc na fotelu jako 80-letnia staruszka będę rozpamiętywała proces rekrutacji na wyższe uczelnie ;)

Życie ma to do siebie, że jest kompletnie nieprzewidywalne i nawet jedno zdarzenie potrafi je zmienić o 180 stopni – tym samym więc kierunek nadany mu przez moje dotychczasowe wybory może się w każdej chwili całkowicie zmienić. Jestem przekonana, że w moim przypadku te najważniejsze decyzje wciąż są przede mną, a wybory podjęte do tej pory, choć na tę chwilę istotne, mogą okazać się zupełnie bez znaczenia wobec tych, których przyjdzie mi dokonać w przyszłości.

Trudno bawić się w zgadywanie, która z podjętych przeze mnie w życiu decyzji będzie mieć największe znaczenie w przyszłości, w chwili, gdy zdecydowana większość tego życia wciąż jest przede mną. Wydaje mi się jednak, że żaden z dotychczas dokonanych wyborów nie ma jeszcze fundamentalnego znaczenia dla mojej przyszłości.

Na starość z pewnością będę wspominać wiele z...

Życie w wierze- Myślę, że ta decyzja wpłynie na moje dalsze życie, ponieważ żyjemy w czasach, kiedy wiara w Boga jest określana jako powód do wstydu i często spotyka się z bardzo niesmacznymi żartami. Powierzając się Bogu mogę stwierdzić,że nie ma takiej sytuacji, która by była bez wyjścia, bo wiem i ufam, że zawsze jest nadzieja. Dlatego wiarę uważam za najważniejszy punkt w swoim życiu i dzięki temu czuję się silniejsza duchowo. Z wielu sytuacji szczęśliwie wyszłam dzięki wsparciu modlitwą i nadal ufam, że jeśli dożyję sędziwego wieku również będę mogła powiedzieć, że dobrze przeżyłam swoje życie. Czy jest coś pięniejszego od wsparcia niewidzialnego Opiekuna?

Życie w wierze- Myślę, że ta decyzja wpłynie na moje dalsze życie, ponieważ żyjemy w czasach, kiedy wiara w Boga jest określana jako powód do wstydu i często spotyka się z bardzo niesmacznymi żartami. Powierzając się Bogu mogę stwierdzić,że nie ma takiej sytuacji, która by była bez wyjścia, bo wiem i ufam, że zawsze jest nadzieja. Dlatego wiarę uważam za najważniejszy punkt...

Żyjemy w czasach, gdzie bardzo modne jest bycie singlem i kroczenie przez świat w pojedynkę, bez zobowiązań, obciążenia balastem, jakim jest rodzina i dzieci. Jesteśmy wówczas Panami samych siebie, wszystko co osiągniemy mamy tylko dla siebie, nie musimy się tym dzielić i zastanawiać nad przyszłością dzieci. Dlatego decyzja o założeniu rodziny będzie dla mnie najważniejsza, ponieważ w sędziwym wieku to ona będzie dawała mi siłę i moc, by walczyć o każdy kolejny dzień żywota. Wnuki, być może prawnuki :) dzieci - patrzenie jak dorastają, rozwijają się, odkrywają świat. Cóż może być dla starego człowieka piękniejszego i zapewne to wsparcie z ich strony będzie bardzo cenne.

Żyjemy w czasach, gdzie bardzo modne jest bycie singlem i kroczenie przez świat w pojedynkę, bez zobowiązań, obciążenia balastem, jakim jest rodzina i dzieci. Jesteśmy wówczas Panami samych siebie, wszystko co osiągniemy mamy tylko dla siebie, nie musimy się tym dzielić i zastanawiać nad przyszłością dzieci. Dlatego decyzja o założeniu rodziny będzie dla mnie najważniejsza,...